Czyszczenie wież chłodniczych ociekowo-wyparnych

W wyniku ciągłego uzupełniania ubytków odparowującej wody następuje jej zatężanie, co z kolei skutkuje wytrącaniem się osadu kamienia wodnego na powierzchni lameli. Chociaż są one wykonane z tworzywa, sama wieża, a przede wszystkim wanna ociekowa stanowiąca rezerwuar wody ziębniczej, wykonane są ze stali ocynkowanej. Zakamienienie powierzchni lameli, w tym otworów perforacyjnych prowadzi do niedrożności rowków. To powoduje kanalizowanie przepływu wody i gwałtowne zmniejszenie powierzchni odparowania. Konsekwencją tego jest wzrost temperatury wody w wieży oraz całym układu chłodzenia i tym samym generowanie strat energetycznych.

Konsekwencją utrzymywania dużego zakamienienia wieży i lameli jest wtórna mineralizacja wody w całym obiegu chłodniczym. Pomimo dopustu, świeża woda spływając po zakamienionych lamelach pochłania związki mineralne. Następnie związki te w postaci kamienia wodnego szybko odkładają się w instalacji oraz na powierzchni wymiany ciepła np. form wtryskarek.

W praktyce obserwuje się dwa sposoby postępowania w celu zapewnienia wymaganej sprawności urządzeń.

Pierwszy polega na korekcji wody, aby poprzez jej uzdatnienie spowolnić proces tworzenia się kamienia. Drugi sposób to rezygnacja z kosztownej korekcji, poprzez stosowanie wody surowej osadzającej łatwo rozpuszczalny kamień i zwiększeniu częstotliwość odkamieniania.

Trzeba jednoznacznie i obiektywnie stwierdzić, że osad kamienia powstaje w obu przypadkach, nawet przy stosowaniu korekcji wody. Jednak jego usunięcie poprzez wykonanie chemicznego czyszczenia, w każdy z tych wariantów jest zdecydowanie różne. Nasze doświadczenie jednoznacznie wskazuje, że usunięcie kamienia powstałego z wody surowej jest znacznie tańsze, szybsze i bezpieczniejsze dla czyszczonego urządzenia, niż usuwanie twardego kamienia o dużej zawartości związków krzemionki i siarczanów nieusuwalnych w roztworze kwasu lub w niskiej temperaturze cyrkulowanego roztworu. Dodać należy, że o ile w przypadku kamienia węglanowego z dużą zawartością CaCO₃ powstałego z wody surowej wystarczą 1-2 cykle czyszczenia, to do usunięcia twardego kamienia powstałego z wody zmiękczonej należy wykonać 4-5 cykli, zużywając ponad dwukrotnie więcej różnych preparatów. Oczywiście czas czyszczenia i nakład pracy również wzrasta, co w konsekwencji sprawia, że koszt czyszczenia jest dwukrotnie wyższy.

Należy podkreślić, że nie ma innej alternatywy dla chemicznego sposobu usuwania osadu. W tej sytuacji, ze względu na dużą wartość czyszczonych wież wyparnych, priorytetem powinna być ich ochrona korozyjna. Polega ona na zapewnieniu bezpieczeństwa warstwie ocynku, jakim pokryte są ściany i taca (wanna) ociekowa. Niestety w większości przypadków, urządzenia odkamieniane wcześniej w sposób nieprofesjonalny, najczęściej są już poważnie skorodowane. Wynika to z niewłaściwej technologii czyszczenia, bądź z nieodpowiednio dobranego inhibitora korozji. Ponadto brak odsalania wody sprzyja tworzeniu złogów solnych, co przyspiesza korozję stali pozbawionej ocynku. W skrajnych przypadkach może nastąpić nawet perforacja ścian wanny ociekowej. Początkowo niewielkie wycieki wody uzupełniane są większym napływem wody, jednak z czasem koszty zużywanej wody są tak wysokie, że taką wieżę wyłącza się z eksploatacji, ponieważ je naprawa jest nieopłacalna.

Każdorazowo przed złożeniem oferty należy dokonać rewizji wieży dla ustalenia:

• jakości wody ziębniczej (zmiękczona czy surowa woda rzeczna, studzienna, wodociągowa);
• stanu zakamienienia odkraplaczy, drożności tryskaczy i szczelności wanny;
• podatności pobranych próbek kamienia na rozpuszczenie oraz określenia ich grubość [mm];
• powierzchni zakamienionej wanny oraz ścian;
• powierzchnię wymiany ciepła pakietów lameli [m²];
• masy kamienia do usunięcia;
• zapotrzebowania na preparat [kg];
• pojemności wanny ociekowej oraz max ilość preparatu, jaki można zużyć w jednej cyrkulacji.

Chemiczne czyszczenie wież chłodniczych wyparnych jest długotrwałe. Wynika to stąd, że spływający od góry roztwór czyszczący natryskiwany przez tryskacze szybko zwiększa swój odczyn pH i obniża stężenie zawartego w nim kwasu. Powoduje to, że w wyniku zwiększonego zasolenia, zdolność roztworu do rozpuszczania osadu nieustannie maleje. Wymaga to kilkukrotnej wymiany roztworu na nowy. W celu zwiększenia skuteczności czyszczenia po każdym etapie stosuje się czyszczenie hydrodynamiczne od góry i z dołu jednak przy ograniczonym ciśnieniu wody, aby nie rozerwać lameli. W wyniku tego, a także działania roztworu, w wannie ociekowej gromadzi się bardzo duża ilość gęstego szlamu z kawałkami osadu, który każdorazowo należy usunąć.